10 lutego 2025 odbyły się eliminacje XVIII Konkursu „Z ortografią za pan brat” zorganizowanego przez Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Kaliszu. Przystąpiło do niego 44 uczniów ze szkół podstawowych z Kalisza, Ostrowa Wielkopolskiego, Pleszewa, powiatu kaliskiego, powiatu ostrowskiego i powiatu pleszewskiego. Do finału 3 marca 2025 zakwalifikowało się 33 uczestników.
Prace konkursowe poprawiało troje doradców metodycznych ODN w Kaliszu: Joanna Frontczak, Hieronim Duczmal, Maciej Michalski.
Wyniki:
1 miejsce (ex aequo)
- Iga Kołecka ze Szkoły Podstawowej nr 3 im. Juliusza Słowackiego w Kaliszu
- Bartłomiej Waliś ze Szkoły Podstawowej im Jana Pawła II w Chełmcach
2 miejsce
- Alicja Przybył ze Szkoły Podstawowej nr 14 im. Powstańców Wielkopolskich w Ostrowie Wielkopolskim
3 miejsce (ex aequo)
- Alicja Korycińska ze Szkoły Podstawowej w Uciechowie
- Helena Zięty ze Szkoły Podstawowej im. ks. Jana Twardowskiego w Kwileniu
Poziom konkursowych zmagań był bardzo wysoki, o czym świadczą przyznane miejsca ex aequo, a dyktando autorstwa Macieja Michalskiego nie należało do łatwych.
T e k s t d y k t a n d a
Finał XVIII Konkursu „Z ortografią za pan brat”
Termin i miejsce: 3 marca 2025 w Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli
w Kaliszu
Z kart historii
Już w VIII wieku Gniezno było głównym, nadzwyczaj ważnym grodem państwa Polan, a później stało się pierwszą stolicą państwa polskiego zjednoczonego przez księcia Mieszka I. Tutaj miały miejsce wydarzenia, które łączą się szczególnie ściśle z historią naszego kraju. Z tego powodu w kościołach gnieźnieńskich znajdują się liczne zabytki sztuki, a wśród nich słynne drzwi spiżowe w katedrze św. Wojciecha. Należy przypomnieć, że pierwsza chrześcijańska świątynia na terenie leżącym na podgrodziu na Wzgórzu Lecha została ufundowana za życia Mieszka. Tam też w 997 roku złożono w drewnianej skrzyni doczesne szczątki Dobrawy, książęcej żony.
Budowę katedry rozpoczęto tuż po powołaniu na stolicę arcybiskupią w Gnieźnie Jarosława Skotnickiego herbu Bogoria, bliskiego współpracownika króla Kazimierza Wielkiego.
W pierwszej połowie XV wieku, gdy arcybiskupem gnieźnieńskim był Mikołaj Trąba, pierwszy prymas, ciągle trwała budowa kaplic przy nawie południowej. W 1613 roku, za panowania abp. Jana Łaskiego wybuchł wielki pożar, który strawił niemal wszystkie zabudowania Gniezna, nie wyłączając kościołów. Katedra szczęśliwie ocalała. Ogień uszkodził jednak hełmy i drewnianą konstrukcję wież. W świątyni na powrót ruszyły prace budowlane.
W latach osiemdziesiątych XVII wieku stanęła w części prezbiterialnej pozłacana konfesja wykonana na wzór tej z Bazyliki św. Piotra w Rzymie, a pod nią umieszczono srebrną trumienkę z relikwiami św. Wojciecha. Na początku XIX stulecia, kiedy do Gniezna wkraczały m.in. wojska francuskie, katedrę zamieniono na krótko na magazyn pszenicy, żyta i owsa. Później nie podejmowano w niej żadnych istotnych prac budowlanych. W okresie tym zdemontowano jednak pozłacaną konfesję Świętego Wojciecha. W międzywojniu na Wzgórzu Lecha prowadzone były prace archeologiczne. Stanął tam także odlany z brązu trzyipółmetrowy pomnik Bolesława Chrobrego. Pierwowzór został zniszczony przez hitlerowców w czasie II wojny światowej. Okupanci początkowo zamknęli świątynię, a w 1944 roku urządzili w niej salę koncertową. W ostatnich dniach wojny uderzył w dach radziecki pocisk artyleryjski, niszcząc częściowo także wieże. Bazylika musiała po raz kolejny dźwigać się z gruzów. Tym razem był to powrót do początków, przywrócono jej dawny wygląd, niezmieniony do dziś.